San Damiano (Delft)

 


Het gebed van Franciscus voor het kruis

Allerhoogste God,
verlicht de duisternis
van mijn hart.
Geef mij, Eeuwige,
een volmaakt geloof,
een zekere hoop,
een perfecte liefde,
kennis en wetenschap,
zodat ik uw heilig en waar gebod
kan uitvoeren.


Het kruis van San Damiano: een kleine geschiedenis

Een onbekende kunstenaar uit Umbrië heeft de icoon van het kruis geschilderd in de 12-de eeuw. Er is een sterke Syrische invloed. Uit de kunstgeschiedenis is ons inderdaad bekend dat er toen enkele Syrische monniken in die streek verbleven. De icoon is geschilderd op een paneel van walnotenhout waarop linnen is gelijmd. Het paneel is ong. 190 cm hoog, 120 cm breed en 12 cm dik.

We weten dat San Damiano zeer verwaarloosd was. Daarom is het zo goed als uitgesloten dat hij bedoeld was voor dit kerkje. Hij was oorspronkelijk waarschijnlijk bedoeld voor boven een altaar waar de heilige hostie bewaard werd. In die tijden mocht dat alleen in officiële parochiekerken. In 1257 verlieten de Arme Clarissen San Damiano. Zij trokken naar San Giorgio en namen het Kruis met zich mee. Meer dan 700 jaar hebben ze het zorgvuldig beheerd.In de Goede Week van 1957, 700 jaar later, werd de ikoon voor het publiek toegankelijk gemaakt toen hij boven het nieuwe altaar in de kapel van San Giorgio in the Basiliek van Clara in Assisië kwam te hangen. Daar kunnen we het nu nog in stilte - zoals daar gevraagd wordt - aanschouwen.De vorm van het kruisDe vorm van het kruis komt overeen met de vorm van de Oosterse kruisen. In cultuur en gedachtegoed stonden de Westerse christenen natuurlijk nog heel dichtbij de Oosterse. De scheiding tussen Oost en West had zich nog niet zo lang geleden voltrokken.

Een beeldmeditatie bij het Kruis van San Damiano is te vinden op: www.clarissen.nl/meditaties/


San Damiano Delft

minister: Roy Carter ofs roycarter1064@gmail.com
viceminister: Kees Kouwenhoven ofs, kouwenhovenkees@gmail.com
secretaris: Corrie Lagerberg ofs, corriel@zonnet.nl
vormingsverantwoordelijke: Elleke van der Knaap ofs, ellekevanderknaap@hotmail.com
geestelijk assistent: Gerard van Buul ofm, geraldovanbuul@gmail.com, tel. 04124 65776 – 06249 48190

Contact:

Kees Kouwenhoven ofs, e-mail: kouwenhovenkees@gmail.com
Elleke van der Knaap ofs, e-mail: ellekevanderknaap@hotmail.com, tel. 06446 24572  

 


AGENDA 2024

Bijeenkomsten - deze vinden plaats in de pastorie, Raamstraat 78 te Delft.

6 januari          Nieuwjaarsbijeenkomst met leden van de diverse franciscaanse groepen in de regio
3 februari         reguliere bijeenkomst
2 maart            inspiratiebijeenkomst thema CLARA
6 april              reguliere bijeenkomst
4 mei               reguliere bijeenkomst
1 juni               inspiratiebijeenkomst thema Zonnelied
augustus          uitstapje
6-8 september  bezinningsweekend
5 oktober         reguliere bijeenkomst
2 november      inspiratiebijeenkomst thema nog niet bekend
7 december      reguliere bijeenkomst

Inhoudelijke invulling reguliere bijeenkomsten 1e halfjaar: Levensenergie
waarbij we gebruik maken van het boekje: Levensenergie: 800 jaar Regel van Franciscus van Assisi

Franciscaanse vieringen in Delft:

28 januari om 10 uur Raamstraat 76.

Informatie over vieringen en activiteiten in Delft:  kouwenhovenkees@gmail.com


Inspiratiemiddag 3 juni 2023

Thema: Elisaberth van Thuringen – uit het boekje 'De mensen blij maken'

We ontvingen deze middag gasten die zich met ons verdiepten in het franciscaanse gedachtegoed aan de hand van enkele verhalen over de heilige Elisabeth.


Openingsgebed

Heer,
Wij bidden U om moed.
Moed om onze mond te openen en onrecht aan te klagen,
om op te komen voor wie aan de kant worden geschoven,
om tegen de stroom in uw weg te gaan 
en zo de wereld mooier te maken,
doortrokken van uw Geest, van uw goedheid, van uw liefde
Heer, geef ons die moed. Amen.

Lidwien Meijer, mede-samensteller van het boekje over de heilige Elisabeth: 'De mensen blij maken', vertelde ons aan de hand van een PowerPointpresentatie over Elisabeth.

Daarna hadden we twee verhalen over de dappere Elisabeth, een voorbeeld voor veel franciscaans-geïnspireerde mensen en de beschermheilige van de Orde van Franciscaanse Seculieren.

 

De kroon

In het kasteel de Wartburg kwam Elisabeth in botsing met haar vorstelijke omgeving; ze durfde voor haar mening uit te komen, ze liet merken dat ze dingen anders wilde. 
Zo nam Elisabeth als ze de kerk inging de kroon van haar hoofd en legde deze naast zich neer. Na de Heilige Mis zette ze haar kroon weer op. Schoonmoeder Sofie kon dit niet verdragen: ‘Jonkvrouwe Elisabeth, hoe kom je daar toch toe, de mensen zullen ons uitlachen’, zei ze. Maar Elisabeth liet zich niet van haar stuk brengen. 'Ik denk er niet aan voor het aangezicht van mijn God en koning Jezus Christus, die ik met doornen gekroond zie, zelf een kroon te dragen, terwijl ik maar een onbeduidend en uit aarde gevormd schepsel ben'. Sofie reageerde verontwaardigd: 'Elisabeth, jij hoort niet thuis bij de vorsten, maar bij de dienstmeiden'.

 

Eerlijk voedsel

In het Thüringse land werden de boeren uitgebuit. Grote feesten werden bekostigd door belasting te heffen bij de boeren. 
Elisabeth maakte hier bezwaar tegen. Voortaan vroeg zij aan tafel naar de herkomst van de opgediende spijzen. Waren deze wel eerlijk verkregen? Pas dan mocht men ervan eten. Kwam er wijn uit de eigen wijngaard op tafel, dan zei zij: 'Nu mogen jullie drinken'. Zag zij dat het allebei in orde was, dan klapte zij in haar handen en riep blij: 'Hoera, vandaag kunnen wij eten én drinken!' 
Als spijs en drank onrechtmatig verkregen waren, wees zij het af en bleef hongerig aan tafel zitten. 
In het hongerjaar 1225, een jaar met slechte oogsten en besmettelijke ziekten, opende Elisabeth de voorraadkamers van de burcht en ze deelde royaal het graan uit. De rentmeesters schrokken van haar grote gulheid en waren bang zelf geen eten meer te hebben. Elisabeth liet zich niet van de wijs brengen en bleef doen wat volgens haar juist was.

 

We herlazen en overwogen de verhalen in stilte. 
Hierna spraken we in groepjes over de volgende vragen:
-   Wat roepen deze verhalen bij je op? Wat herken je?
Bij het eerste verhaal:
-   Heb je in je leven wel eens beslissingen genomen waarvoor veel moed nodig was? 
-   Wat houd je soms tegen om dat te doen? 
Bij het tweede verhaal:
-   Durf je voor je idealen/overtuigingen uit te komen, ook in gezelschap waar dit tegenspraak of wrevel kan opwekken?
-   Denk je bij je inkopen na over eerlijk voedsel, grondstoffen (b.v. voor kleding), en heb je er iets voor over als dit duurder is of meer moeite kost om aan te schaffen?
Bij beide verhalen:
-   Wanneer had jij de moed om tegen de stroom in te gaan?

 

Slotgebed

Heer,
maak ons gevoelig voor het onrecht in de wereld,
dichtbij en veraf.
Laat ons niet wegkijken of de ogen en oren sluiten
voor het leed dat mensen wordt aangedaan.
Help ons concrete stappen te zetten
naar meer rechtvaardigheid en duurzaamheid,
geïnspireerd door de daadkracht van de heilige Elisabeth,
een vrouw naar uw hart.


De teksten van de verhalen en gebeden zijn uit het boekje over Elisabeth.

 

 


 

Franciscaanse inspiratie en verbondenheid

Beelden over de toekomst van de broederschap San Damiano

 Jaarlijks worden  de beelden over de toekomst van San Damiano met de zusters en broeders besproken op basis van een voorzet van het bestuur. Het is de route van onze broederschap voor de komende jaren. Deze vullen we regelmatig aan op basis van onze ervaringen en nieuwe inzichten.

  1. Broederschap
    Voor San Damiano staan centraal: franciscaanse inspiratie en onderlinge verbondenheid. Onze werkvorm is vooral ‘dialoog’ die we tijdens de bijeenkomsten voeren. Daarbij diepen we de franciscaanse spiritualiteit uit op basis van teksten, spellen, creatieve werkvormen en dergelijke. We sluiten geen enkele werkvorm uit maar we zijn geen gebedsgroep, niet specifiek gefocust op eucharistie, geen bijbelleesgroep, geen therapeutische groep.
    Buiten de bijeenkomsten in Delft, de uitgaansdag, het jaarlijkse weekend en de landelijke dagen zijn er wel onderlinge contacten maar geen ‘georganiseerde’ bijeenkomsten van de zusters en broeders van San Damiano. Ze zetten de franciscaanse inspiratie vooral individueel in de wereld. Er is aandacht voor bijzondere momenten en omstandigheden in het leven van de broeders en zusters.
    We  dragen als groep bij aan franciscaanse bijeenkomsten, vieringen en maatschappelijke activiteiten.

  2. Inhoudelijke ontwikkeling van de broederschap
    De vorming is van cruciaal belang. Daarmee komt de franciscaanse inspiratie tot leven. Ook na de professie gaat de vorming door in de bijeenkomsten. Daarnaast is ieder zelf verantwoordelijk voor de eigen vorming bijvoorbeeld door het zo nu en dan lezen van de geschriften.
    Tijdens het weekend maken we een planning en kiezen we een thema voor het komende jaar.
    We zijn tevreden met de huidige werkwijze en inhoud van de programma’s tijdens de bijeenkomsten. Elke bijeenkomst wordt voorbereid door één of meer zusters en broeders. Daarbij blijft een aandachtspunt om het aantal onderwerpen per bijeenkomst te beperken en ruimte te maken voor diepgang.

NB. Een verdere uitwerking van plannen en werkwijzen kan worden opgevraagd bij kouwenhovenkees@gmail.com


In Coronatijd

In deze periode hebben we weinig fysiek contact gehad; wel hebben we elkaar regelmatig via ZOOM-bijeenkomsten kunnen ontmoeten.

In augustus 2020 en 2021 hadden we een ontspannen samenzijn in de buitenlucht waarbij we in 2020 een boottochtje maakten door Delft e.o.

 


Zaterdag 7 december 2019 professie Roy Carter

‘Een vurig en brandend verlangen werd in vervulling gebracht door mijn Professie’. Samen met alle zusters en broeders van San Damiano heb ik uitgekeken naar deze professie omdat een lang gekoesterde wens van meer dan 27 jaren eindelijk waar gemaakt zou worden.

In een mooie viering werd Roy, in een volle kerk, in het bijzijn van frnaciscaanse zusters en broeders en veel familie en bekenden, geprofest.

Onze GA, br. Gerard van Buul vraagt in zijn overweging onze aandacht voor de betekenis van professie. Enkele fragmenten uit zijn overweging over onze keuze hiervoor:
‘Leven volgens het evangelie naar het voorbeeld van Franciscus, een verbondenheid aangaan met alle franciscaanse broeders en zusters, de wil om in de wereld en voor de wereld te leven, de wil om dat alles je leven lang vol te houden.
Dat laatste is geen kwestie van zweverig omgaan met de natuur, en met de schepping. Franciscus was iemand die met beide benen op de grond stond, gelukkig maar, want zo hoeven ook wij niet te proberen om boven de aarde uit te komen.

Wij, je franciscaanse broeders en zusters, zijn er blij om dat we er in jou weer een heel bijzondere broeder bij gekregen hebben en we hopen dat jij ook voor ons inspiratie en steun moge zijn.
Geprezen, o Heer, en geloofd en gedankt om broeder Roy.
Laudate e benedicete mi Signore, laudate.’

Na de viering was het nog een feestelijk samenzijn.

Een uitgebreid verslag met foto’s van de viering is te lezen via: Verslag professie Roy


Weekend in klooster ‘De Bron’ in Nijmegen 2019

Op 13 september ontmoetten we elkaar ’s middag bij de zusters voor een weekend van verdieping, bezinning op onze broederschap, viering en ontspanning. In het kader van onze thema’s dit jaar hadden we twee speerpunten, ‘Clara’ en ‘De ontmoeting van Franciscus met de sultan’ 

Clara

De lezing en boeiende bespreking vorig jaar met zr. Edith Goorbergh osc was inspiratie voor het programmaonderdeel: ‘Anders kennismaken’, wat inhield: ‘Vertel een verhaal over jouw inspiratie. Het gaat er om: wat vind jij leuk, wat heeft jou geïnspireerd, wat deel je graag met ons wat we nog niet goed weten.’ Ieder had hier veel werk van gemaakt en het leverde heel verschillende verhalen op; heel interessante, soms heel persoonlijke, alle verrassend. 

De ontmoeting van Franciscus met de Sultan

‘Beoefenen van dialoog’ stond er op het programma. We bespraken wat je een debat zou kunnen noemen en wat een dialoog. We inventariseerden over welke zaken we een uitwisseling van gedachten zouden kunnen hebben. Over enkele onderwerpen gingen steeds twee mensen met elkaar in gesprek. Dat leverde pittige discussies op. We concludeerden dat dit niet erg op dialoog leek. In onze volgende reguliere bijeenkomst gaan we door met dit thema. 

Vieringen

We vierden de vieringen van de zusters zoveel mogelijk mee, wat ons mooie rustmomenten gaf en waardoor we het ritme van het kloosterleven ervoeren. 

Broederschap

We bespraken het functioneren van onze broederschap en bekeken de mogelijkheden om belangstellenden te bereiken en uit te nodigen. Voor volgend jaar kozen we als thema ‘Het Testament van Franciscus’.

Ontspanning

Voorafgaand aan de gesprekssessies maakten we een aparte, wat intiemere kring, staken kaarsjes op en zongen samen met gitaarbegeleiding. De avonden sloten we af met nog een uurtje genoeglijk samenzijn.

Dankbaar voor een inspirerend weekend verlieten we zondagmiddag de gastvrije zusters in Nijmegen en voelden we dat het weekend ons dichter bij elkaar gebracht had. We willen deze goede traditie zeker in ere houden.


Een dagje uit met San Damiano in 2019

Zaterdag 17 augustus 2019 maakten we weer ons jaarlijkse uitstapje, dit keer naar Den Bosch. We wilden graag wat meer horen over het ontstaan en het reilen en zeilen van het franciscaanse stadsklooster aldaar.

Marianne en Michel Versteegh ontvingen ons met koffie en thee en Michel vertelde ons een heel interessant verhaal over het tot stand komen van dit initiatief en het leven in het klooster. Omdat we er toch waren sloten we de dag af met iets drinken en een traditionele Bossche Bol.
Het was fijn om gastvrij ontvangen te worden door een OFS-zuster en –broeder, om meer te horen over het klooster en elkaar en enkele partners, op een andere manier dan bij de reguliere bijeenkomsten, te ontmoeten. 

Na het middaggebed in de kapel en het nuttigen van onze meegebrachte lunch vertrokken we voor een heel bijzondere rondvaart over de Dieze in Den Bosch.

   

 

Weekend 14, 15 en 16 september 2018 bij de broeders in Megen

In de tuinzaal van het klooster, met zicht op de Hof van Lof, hebben we de ruimte ingedeeld in twee delen: een kring voor zingen en reflectie en de gesprekstafel. We starten ons weekend vrijdagnamiddag met een gedicht ‘Voor een Pelgrim’ en steken allemaal een kaarsje aan waarbij we onze intentie voor het weekend uitspreken. Daarna vertellen we elkaar aan de hand van een meegenomen voorwerp over onze verbinding met Clara, ons jaarthema. Aan tafel doen we een rondje ‘hoe gaat het’.

Zaterdag vertelt zr. Edith van den Goorbergh over de mystiek van Clara met een inleiding: ‘Kijk naar je Begin’. Na het roepingverhaal van Clara onderzochten we ons eigen roepingverhaal met als doel, zicht te krijgen of te houden op ons innerlijke proces van geestelijke groei. Zuster Edith neemt ons mee in dat proces van 5 lagen.

Zondag eerst  de Eucharistieviering en daarna koffiedrinken met de broeders. Vervolgens  zingen we Taizé-liederen met gitaarbegeleiding en bespreken we de collages. Dan onze plannen voor 2019. We kiezen als jaarthema: tot en met september verdergaan met Clara.

We sluiten af met een evaluatie van het weekend.  We hebben hard gewerkt en veel inspiratie opgedaan. Het was goed zo. 

De ochtend met zr. Edith osc was bijzonder leerzaam – het uitgebreide verslag hiervan en van het gehele weekend via deze links: 


Een dagje in Delft

25 augustus 2018 maakten we kennis met twee schuilkerken in Delft, nl. de Remonstrantse en Oud-Katholieke kerk. De meesten van ons meenden dat alleen Rooms-Katholieken zich in schuilkerken moesten verschansen, maar  ten tijde van de Republiek der Verenigde Nederlanden werden van buiten niet als zodanig herkenbare kerkgebouwen ook gebruikt door Oud-Katholieken, Remonstranten, Lutheranen en Doopsgezinden. Godsdienstvrijheid was alleen weggelegd voor de calvinistische Gereformeerde Kerk.

Als laatste bezochten we de Sint Hippolytuskapel, omstreeks 1400 gebouwd op fundamenten van oudere datum. Na de grote stadsbrand van 1536 stonden alleen de muren en de toren stonden nog overeind. De kapel werd snel weer opgebouwd. Bij de reformatie in 1572 werd de kapel ontruimd. In 1581 kocht het stadsbestuur de kapel om te gaan gebruiken als Ammunitiemagazijn en werden er wapenuitrustingen, kurassen, zwaarden, geweren en werktuigen opgeslagen. In 1623 werd de kapel verbouwd om het beter als pakhuis te kunnen gebruiken. Aan de waterkant kwam een hijskraan om de schepen te kunnen laden en lossen. In 1630 kreeg de Raad van State het in gebruik. Het protestantse Meisjesweeshuis, particulieren, de Technische Hogeschool, de Vrijzinnig Protestantse Gemeente en anderen hebben gebruik gemaakt van de kapel. De kerk werd in 1972 gesloten. Een deel van de parochianen heeft zich verenigd en de kapel gehuurd. Zij hebben de kapel weer ingericht voor de Rooms-Katholieke eredienst en deze werd op 30 juli 1972 na vier eeuwen weer als kerk in gebruik genomen met de naam Sint Hippolytuskapel.

Wandelend van de ene naar de andere kerk bekeken we de mooie oude gevels langs de grachten. We besloten ons dagje Delft met gezellig pannenkoeken eten.

   
Remonstrantse de Genestetkerk   Oud-Katholieke Kerk   Sint Hippolytuskapel


Kloosterweekend 2017

Van 22 tot 24 september is de Delftse OFS-groep San Damiano voor een kloosterweekend naar Megen geweest. We hebben daar een goed en gastvrij weekend bij de broeders mogen ervaren. Op vrijdagmiddag werden we hartelijk ontvangen door o.a. broeder Hans Peter en broeder Wim.

We zijn de vrijdagavond begonnen met de wereldse zaken (kwartier maken en thee drinken), met een zelfonderzoek van onze groep – die we ‘Beelden over de Toekomst’ hebben genoemd – over waar we staan, wat we bereikt hebben en wat we in 2018 willen gaan bereiken. Dat ging best diep, en daar hebben we goede afspraken over kunnen maken: we zullen proberen om transparanter om te gaan met afspraken en bestuursvergaderingen, we gaan proberen om meer interactie aan te gaan met de parochie waar we onze bijeenkomsten hebben, we zijn gelukkig met de bijeenkomsten van onze broederschap maar we gaan bekijken of we wat meer variatie kunnen inbrengen in onze werkvorm.

Op 4 november heeft San Damiano haar keuzekapittel, dus we hebben de vrijdagavond gebruikt om nog wat puntjes op de i te zetten en daarbij kwamen we – heel verrassend – tot een aantal inzichten. San Damiano is geen grote groep en we zijn ook geen 20 meer (zelfs onze kinderen zijn geen 20 meer), het blijkt lastig om de verschillende bestuursfuncties te bezetten. Daar hebben we lang over gesproken en we hebben geprobeerd om een werkbare oplossing voor de komende drie jaren te vinden. Op 4 november moet blijken of dat gelukt is.

Op zaterdag gingen we spiritueel aan de slag en dat heeft broeder Hans Peter niet beter kunnen inleiden met zijn inspirerende verslag van hoe hij bij Franciscus is uitgekomen. Het was heel leuk om te horen hoe elke stap in zijn leven een stap richting Megen bleek te zijn. Toeval bestaat niet, Roeping wel. Heel mooi.

Toen Hans Peter afscheid van ons had genomen zijn wij als groep verder gegaan met onze eigen inspiratie. Ieder van ons had iets meegenomen, een symbool van wat ons bindt met Franciscus (en Clara). Er kwamen hele ontroerende verhalen voorbij, over de wijze waarop bomen communiceren, over de rol van dieren in ons leven – zo kunnen Jacques en ik kunnen uren praten over K3: katten, konijnen en kippen -, een kruisbeeld waarop/onder Christus en Franciscus elkaar omarmen, een Assisireis. Uiteraard heeft de kloostertuin een plek gekregen in onze gesprekken (of eigenlijk omgekeerd: ons gesprek kreeg een plek in de tuin).

En last but not least: op zaterdag hebben we ook een kennismakingsgesprek mogen voeren met onze nieuwe GA. Na 3 termijnen moet San Damiano met pijn in het hart afscheid nemen van broeder Piet, maar we hebben in broeder Gerard een fantastische opvolger gevonden. Broeder Piet vertelde altijd vol liefde over De Oost, met broeder Gerard mogen we de verhalen gaan waarderen van De West (Brazilië).

Op zondag mochten we getuigen zijn van het Vormsel van Wim Quist in een prachtige viering in de kloosterkerk. Na een kopje koffie met de broeders hebben we daarna nog wat afrondende zaken besproken: wie bereidt wat voor in 2018 en vooral: welk jaarthema kiezen we. En dat wordt (roffel roffel roffel): Clara. Vergeet ik nou onze zangles en het gitaarspel van Kees? Nee: we hebben gezongen, vals maar met heel veel gevoel en liefde.

Volgend jaar gaan we weer. Meer hoeft dus niet gezegd te worden.

Liesbeth Potters ofs

 

 


 

 

Na 300 jaar einde aan franciscaanse communiteit in Delft

Onder het motto ‘ doorgeven …. en verder gaan……..’ had op 2 oktober tijdens een eucharistieviering het afscheid van de franciscaanse communiteit plaats. Ook franciscanen die van deze communiteit deel hadden uitgemaakt, waren in groten getale aanwezig.

In maart 1445 vestigden de minderbroeders franciscanen zich in Delft. Naar aanleiding van de moord op de Martelaren van Gorkum, vluchtten zij in juli 1572 weg uit Delft om begin 1709 weer terug te keren. In 1910 namen de franciscanen een 'bijkerk' in gebruik aan de Raamstraat. Met de fusie van de parochie in 2009 is de kerk vernoemd naar de heiligen Franciscus en Clara.

Het vertrek hangt samen met het beleid van de Nederlandse franciscanen waarin een grote rol is weggelegd voor de communiteiten in Amsterdam (La Verna) en Megen, waar jongere broeders wonen. Daardoor moest de gemeenschap in Delft opgeheven worden. Hiermee komt na driehonderd jaar een einde aan de aanwezigheid van franciscanen in de stad Delft.

De geestelijk assistent (GA) van de broederschap, Piet Bots, is inmiddels verhuisd van Delft naar de communiteit in Amsterdam. Hij blijft de GA van de broederschap San Damiano. De bijeenkomsten van onze broederschap kunnen nog wel op dezelfde locatie plaatsvinden.

 

 


 

Bezinningsweekend 23-25 september in Chevetogne

Dit jaar bezocht onze broederschap haar jaarlijkse bezinningsweekend niet in een franciscaans klooster, maar in het benedictijnse klooster Chevetogne nabij Namen.

Deze keuze kwam voort uit belangstelling voor de byzantijnse rite en de daarbij behorende gezangen door het koor van de monniken. Twee leden waren al eerder te gast geweest in Chevetogne. Deze benedictijnse gemeenschap splitst zich op in twee liturgische groepen: de ene celebreert in de Franse taal volgens de westerse Latijnse traditie, de andere in het Frans/Grieks volgens de oosterse Byzantijnse. De stichter van het klooster, Dom Lambert Beauduin, wilde de christelijke eenheid (oecumene) bevorderen door twee rites in één klooster onder te brengen.De monniken van Chevetogne bidden, werken en ontvangen hun gasten met in hun hart het gebed van Christus vóór zijn lijden: ut unum sint (dat zij allen één mogen zijn).

Wij verbleven die dagen in de gastenverblijven Emmaüs en Bethanië, op 500 meter van het klooster. Het gastenverblijf in het klooster zelf is voorbehouden aan mannelijke gasten. De lunch en het avondeten hadden plaats in een ruimte, in de nabijheid van de refter. In plaats van stilte werd via luidsprekers, ook in het Frans, voorgelezen uit een boek over de Heilige Catharina van Sienna.

Tijdens het weekend bezochten wij op de vaste gebedstijden afwisselend beide kerken. Het kwam dus voor dat op vrijdagavond de ene helft van de broederschap de completen in de Latijnse kerk meevierde, en de andere helft in de Byzantijnse kerk. Op zondagochtend had de eucharistieviering alleen plaats in de Byzantijnse kerk. Deze prachtig gezongen viering, volgens de Goddelijke Liturgie van Johannes Chrysostomos, duurde bijna twee uur.

Verder stelden we dit weekend het door Kees Kouwenhoven opgestelde stuk, franciscaanse inspiratie, beelden over de toekomst van de broederschap San Damiano, vast. Ook kozen wij het thema voor het komende jaar 2017: Wijsheidsspreuken van Franciscus. Tot slot vulden we de jaarplanning 2017 (wie bereidt op welke dag een Wijsheidsspreuk voor) in. Het was een druk programma, afgewisseld met zang van liederen uit Taizé en schilderen/tekenen/plakken van het Zonnelied van Franciscus.

Een geweldig bezinningsweekend, maar volgend jaar zijn we weer bij de minderbroeders in Megen. 

 


 

Franciscaanse Familiedag in Delft

Op 12 juni 2016 organiseerde de franciscaanse communiteit in Delft deze jaarlijkse feestdag. Met medewerking van mensen van de Franciscaanse Beweging, Vereniging Broeder Frans en de OFS werd door de broeders in Delft een mooi programma gerealiseerd met als thema de encycliek Laudato Si'.

Na de kerkelijke communiteitviering was er ontmoeting en een inleiding over Laudato Si. Vervolgens gingen twee groepen de natuur in en één groep bleef ter plekke. De drie groepen spraken over het thema aan de hand van enkele vragen.

Nadat de besprekingen in de groepen waren verzameld en met elkaar gedeeld, was er een slotviering in de kapel. De dag werd afgesloten met een gezellig samenzijn.

Doordat de communiteit in Delft steeds verder slinkt en de toekomst over het voortbestaan onzeker is, kunnen we ons afvragen hoe we deze mooie traditie in de komende jaren kunnen behouden. Het zal meer inzet vragen van o.a. de zusters en broeders van San Damiano.

We hopen ook in de toekomst jaarlijks verslag te kunnen doen van een mooie Franciscaanse Familiedag in Delft.

 


 

Professieviering San Damiano Delft 4 juni 2016

Nadat we op 4 juni begonnen met de visitatie van het landelijk bestuur, vierden we daarna de professie van Jacques van der Knaap.

Jacques had voor de viering als eerste lezing het verhaal gekozen dat zich in de omgeving van Bevagna afspeelt: Franciscus komt langs een veld waar veel vogels zaten. Hij gaat er naartoe en, oh wonder: ze vliegen niet weg. Hij spreekt ze toe: “Jullie moeten de Heer loven en prijzen om die mooie verenpracht, om jullie mooie stemmen, om al het goede dat je van Heer ontvangt.” Ze waren het hartgrondig met hem eens en schudden met hun kopjes. Ze bleven rustig zitten. Pas toen Franciscus hun gezegend had vlogen ze weg, God prijzend met hun gekwetter en gezang.

Uit de overweging van onze GA, br. Piet Bots:
“We hadden het kunnen weten, Jacques die zo vol is van de natuur, bloemen, kruiden, dieren, natuurlijk heeft hij deze lezing uitgekozen. Het verhaal uit de Fioretti gaat over: zo bezield en begeesterd spreken dat heel de schepping, mens en dier, er warm van wordt en in beweging komt.

Verbondenheid lijkt het centrale woord in de Evangelielezing: “Laten we met elkaar verbonden blijven, jullie en ik, want zoals een rank geen vrucht kan dragen uit eigen kracht, zo kunnen jullie geen vrucht dragen als je niet met mij verbonden blijft”, horen we Jezus zeggen. Een mens heeft geen leven, los van zijn Schepper, of ook los van zijn medemens. Pas in verbondenheid kun je leven, kom je tot leven. Een tekst op het lijf geschreven voor Franciscus. Hij probeerde zijn Heer na te volgen – zelfs ook in het lijden.

We horen Jezus zeggen: “Als jullie met mij verbonden blijven en mijn woorden in jullie blijven, vraag dan wat je wilt en het valt je ten deel”. Een uitnodiging aan ieder van ons om in hem te blijven. En ‘in hem blijven’ betekent ook in zijn gemeenschap blijven. Dan kan concreet worden in de gemeenschap van zijn kerk, of – misschien nog concreter – in de gemeenschap van de OFS-groep San Damiano. Samen met Jacques willen wij die gemeenschap vandaag bevestigen en vieren in deze eucharistie, waar we brood en wijn delen.”

Een vreugdevolle dag voor Jacques, voor San Damiano en voor de OFS.

 


 

2015

Tijdens ons jaarlijks bezinningsweekend van 25-27 september bij de broeders in Megen werden Yvonne Stienstra en Jacques van der Knaap opgenomen in de OFS- broederschap San Damiano. In zijn overweging ging geestelijk assistent Piet Bots ofm in op de twee lezingen die werden voorgelezen: het verhaal van Franciscus en de trotse kraai door Jacques en de lezing uit de brief van de heilige apostel Paulus aan de Galaten door Yvonne.

De vreugde en de vrede van de kraai worden vergald omdat hij afgunstig is op een kanarie in een mooie kooi. Hij wil ook een kooi. Misschien vindt Franciscus het verzoek van die kraai niet verstandig. Maar ach, je moet geduld hebben. Zonder commentaar regelt Franciscus een mooie kooi voor de kraai en die gaat erin. Deur op slot. En daar zit hij – te genieten van zijn mooie kooi. Maar de kooi gaat snel vervelen: opgesloten zitten, je vleugels niet kunnen uitslaan. En dan die smalende blikken en commentaar van de omgeving. Hij voelt zich hulpeloos door zijn eigen stommiteit. Een mus krijgt medelijden, gaat naar Franciscus en vraagt hem om die kraai vrij te laten. Zachtmoedig gaat Franciscus erop in en maakt de deur van de kooi open. Vrij is de kraai, maar hij heeft wel wat geleerd.

De tweede lezing ademt een heel andere sfeer. Een lering. Paulus spoort zijn adressanten aan om hun menselijke, aardse natuur met haar hartstochten en begeerten achter zich te laten, want “jullie behoren Christus toe, jullie hebben de Geest ontvangen en de vruchten van de Geest zijn: liefde, vreugde en vrede; geduld, vriendelijkheid en goedheid”. Eigenlijk twee dezelfde lezingen, alleen in een andere setting.

De lezingen zijn door Yvonne en Jacques zelf uitgekozen. In wie herkennen zij zich? In wie herkennen wij ons? In de kraai die leert van zijn fouten? In het musje dat medelijden heeft? Of in de kanarie die er geen moeite mee heeft om in een kooi te leven? Of in Franciscus die de kraai neemt zoals hij is en erin gelooft dat de kraai zelf wel tot inzicht zal komen?

Yvonne en Jacques willen op weg gaan – op weg naar een definitieve binding. Ze gaan op weg; we gaan samen op weg en luisteren naar Franciscus die zwijgt en geduld heeft met die kraai in ons en gelooft dat hij zijn vleugels uiteindelijk zal uitslaan in vreugde en vrede.

Het hoofdthema van dit weekend was: ecologie, klimaatverandering, de encycliek Laudato Si'. Verder o.a. een rondleiding in de Hof van Lof.

Loulène Boersma ofs

 

Op 22 augustus maakten we een uitstapje naar Leiden waar we, gezamenlijk met de Portiunculagroep, een mooi dag hadden met o.a. een rondleiding in de Hartenbrugkerk en een zangrepetitie met Willem Marie Speelman ofs.

 


 

Bezinningsweekend 7, 8 en 9 november 2014 in het klooster van de franciscanen in Megen

Vrijdagmiddag arriveerden we bij de broeders in Megen, door wie we hartelijk welkom werden geheten. Ieder werd haar/zijn kamer gewezen en we dronken koffie en thee in de huiskamer bij de broeders. Daarna startten we met ons programma onder leiding van Loulène, die het stokje van Els voor dit weekend overnam. Els was er helaas niet bij doordat zij de hele maand november naar Java was waar de Stichting Yayasan ABAS haar 20-jarig bestaan vierde.

Na de opening van het weekend startten we met het programma. Aan de hand van teksten, beelden en een meditatieve viering in de kapel, verdiepten we ons in het kruis van San Damiano en de geschiedenis van het Kruis in het algemeen. We deelden onze ervaringen bij het contrast tussen de afbeeldingen van de lijdende en de zegevierende Christus aan het kruis. Wat betekent het kruis voor onszelf? We verlangen toch niet naar ‘het kruis’ in ons leven? En Jezus dan? Hij is de weg gegaan die hij moest gaan – het kruis was de uiterste consequentie van zijn leven.

Verder werden we door Kees meegenomen in pelgrimservaringen in de natuur en we verdiepten ons in ‘Geweldloze communicatie’. We bespraken situaties waarin we boosheid voelen, wat de oorzaak van onze boosheid is en wat het over onszelf zegt. Als situaties waarschijnlijk onveranderbaar zijn, kunnen we daar dan in gemoedsrust mee leven?

Onze geestelijk assistent, broeder Piet Bots, vertelde over zijn bevindingen tijdens zijn visitatieverblijf in Papoea. Het is triest om te zien en te horen hoe Indonesië zich verrijkt door het winnen van de natuurlijke grondstoffen die het land te bieden heeft. De oorspronkelijke bevolking heeft daar weinig profijt van; ze reduceert, in verhouding tot de ‘importbewoners’ uit Indonesië, in sneltreinvaart naar slechts een klein deel van de gehele bevolking. Ook mochten we vernemen dat er heel wat OFS-broederschappen zijn.

Een harde knal en lichtflits tijdens deze lezing deed ons even denken dat het koffiezetapparaat ontploft was! Een dag later hoorden we dat Prins Carnaval van Megen (Keiendonk) gekozen was. Het verklaarde waarom er knalvuurwerk was afgestoken.

Aan het eind van het weekend maakten we plannen voor het komende jaar. We kozen als jaarthema: plekken die Franciscus heeft bezocht. Ook bespraken we onze voorstellen voor het keuzekapittel op 13 december.

Er was voldoende tijd ingeruimd voor eigen reflectie, meditatie, wandelen, een bezoek aan het bruurke van Megen, Everardus Witte, of (gewoon) rust. Het aardige stadje Megen en de omgeving bij de rivier nodigden uit tot verkenning.

Het verblijf bij de broeders werd, zoals ook in voorgaande jaren, als zeer goed en plezierig ervaren. We sloten ons aan bij de gebedsvieringen in een zeer koude ruimte achter het orgel in de kerk en de Eucharistieviering op zondag en gingen samen naar de vigilieviering op zaterdagavond bij de zusters clarissen.

Het jaarlijkse weekend is weer hartverwarmend geweest. Het geeft verbinding als we elkaar in een weekend ontmoeten, samen aan tafel gaan, samen ontspannen en de klok daarbij niet een al te grote rol speelt, hoewel we wel een ‘tijdbewaker’ in ons midden hadden.

 


 

Professie Elleke van der Knaap en Kees Kouwenhoven 8 maart 2014

In de voorbereiding op mijn professie heb ik ondersteuning en enthousiaste begeleiding van de broederschap San Damiano, de OFS-vorming, lesbrieven en het vormingsweekend in Denekamp ondervonden. Ook mijn parochie en het pastorale team hebben mij ondersteund. In mijn parochiekerk liet ik een noveenkaars branden en heb ik er tijdens de zondagviering iets over verteld. Parochianen leefden mee en velen spraken mij aan en wilden er meer van weten. Dit heeft er toe geleid dat een groot aantal bij deze viering aanwezig was (familie, mensen van de parochie, leden van de OFS en heel veel goede bekenden en vrienden, ook uit de protestante gemeenten).

Dit samen vieren was heel geweldig en voor mij echt Kerk-zijn, echt gemeenschap vormen: er zijn voor elkaar en samen - ook met de niet aanwezigen die in gebed met ons verbonden waren - verenigd met Christus, vieren.

Elleke van der Knaap ofs

 

Bij de vreugde en dankbaarheid van Elleke sluit ik me graag aan. Voor mij heeft zich een franciscaanse weg geopend waarvan de schoonheid en uitdagingen prachtig door Hein Stufkens zijn verwoord in het onderstaande gedicht.

Kees Kouwenhoven ofs

 

Franciscus, jij wonderlijke man,
bid voor ons, als het kan;
Dat wij de armen mogen eren
en met geen machten samenzweren,
Dat wij de wolf in ons herkennen
en hem met mededogen temmen,
Dat wij in vrede zullen groeten,
al wie wij onderweg ontmoeten,
Dat wij het vuur niet laten doven
en in de nacht de zon nog loven,
Dat wij zelfs stervend zullen zingen,
van alle goeds dat wij ontvingen.
Jij wonderlijke man,
bid voor ons, als het kan.

 


 

Bezinningsweekend 8, 9 en 10 november 2013

Dit jaar waren wij weer bij de broeders in Megen voor ons jaarlijks bezinningsweekend.

Een belangrijk element in onze retraite was de *geluksstrategieën* door onze broeder Kees. Dat sloot tijdens de ruim bezochte eucharistieviering zondagochtend naadloos aan bij de homilie door Jan van den Eijnden ofm, die refereerde aan een radiospot van het Humanistisch Verbond - bent u ook geïnteresseerd in het leven voor de dood -? Kortweg kwam het er op neer dat ook het aardse leven bedoeld is om te genieten. Dat deden wij zeker.

Een ontroerend verslag door onze zuster Els over haar bezoek aan de Stichting Yayasan ABAS op Djawa (Java), waar metterdaad in praktijk gebracht wordt wat zowel Franciscus van Assisi als onze paus Franciscus de gelovigen voorhouden.

Kees liet ons zingen op een heel andere manier dan wij gewend zijn en waarschijnlijk is ook niet ieder lid van San Damiano gewend aan de dagelijkse gebeden met de broeders van het klooster.

Gezellig ’s avonds ter ontspanning een spel spelen, droeg bij aan een goede sfeer tijdens dit weekend.

Mooi ook: zaterdagavond door de stromende regen naar de vigilieviering bij de zusters Clarissen.

Na op zondagochtend nog de planning en inhoudelijke invulling van het programma voor 2014 vast te leggen, sloten we het weekend af. Het heeft ons goed gedaan, zo enkele dagen samen aan het werk te zijn.

 


Jaarlijkse uitstapje augustus 2013

Wat maakte dit jaar ons dagje-uit zo bijzonder?

Wel, we hebben deze dag, samen met de broederschap in oprichting uit Beverwijk, gevierd; bijzonder omdat Eduardo bij beide groepen actief betrokken is. Ook kwamen we via het Landelijk Bestuur in contact met een OFS-lid uit Amerika, nu woonachtig in Amsterdam, die in Nederland contact zoekt met OFS-zusters en -broeders; hem hebben we meteen ook uitgenodigd om de dag mee te beleven. En zo waren we een gemêleerd gezelschap.

We kwamen samen in inloophuis ‘de Kloof’ (www.deregenboog.org/waar/de-kloof), waar we de hele dag de beschikking hadden over de ruimte.

Het thema van de dag was Godsbeelden. Onder het genot van zelfgebakken lekkernijen en brood hebben we het Godsbeeldenspel gespeeld. Aansluitend gingen we naar het Bijbels Museum waar we een rondleiding kregen over het vrouwelijke Godsbeeld. Vervolgens naar de Papegaai, een mooi stil kerkje midden in de drukke Kalverstraat, waar we met elkaar Eucharistie hebben gevierd. Volgens traditie aten we pannenkoeken in de Kloof, en dit jaar door ons zelf gebakken.

Het was een mooie dag waarin saamhorigheid en het broederlijk met elkaar optrekken de Franciscaanse spiritualiteit tot uitdrukking heeft gebracht.

 


Kloosterweekend 2, 3 en 4 november 2012 in clarissenklooster DE BRON in Nijmegen

Tijdens dit weekend was ons thema het eerste verhaal uit het boekje ‘Over Liefde’, van Guy Dilweg ofm. Dit leverde een mooie discussie op. Ook bespraken we de plannen voor de bijeenkomsten van het komende jaar en kozen het thema: de verhalen uit het boekje ‘Over Liefde’. Daarnaast komt in het komende jaar ook iedere bijeenkomst de regel van de minderbroeders aan de orde. Dit aan de hand van het boek van Sigismund Verhey ofm: ‘Naar het land van de levenden, regel van Franciscus van Assisi voor de minderbroeders’.

Samen met de zusters vierden we de diensten in de kapel en gebruikten we de maaltijden. Ook de voorbespreking van de Evangelielezing voor de zondag van 4 november, met zusters en andere bezoekers, was een goede ervaring. Het was fijn om enkele dagen de rust binnen dit klooster te ervaren en het leven van de clarissen in Nijmegen mee te (be)leven.

 


  

Opnames in de OFS 6 oktober 2012 in de kapel van de parochiekerk van de franciscanen in Delft

Met zo’n dertig mensen als getuige, vierden we de opname van een zuster en broeder in de OFS. Naar aanleiding van de gekozen lezingen: ’het verhaal van Franciscus te Canara’ en ‘Jezus als de goede herder’ hield onze GA Piet Bots een overweging waarvan hier een samenvatting:

´Uit alles wat Franciscus zelf geschreven heeft en wat er over hem geschreven is door zijn tijdgenoten, springt duidelijk naar voren hoe aanstekelijk zijn woorden en zijn daden waren. Zoals het verhaal over de inwoners van Canara: ze horen Franciscus preken en besluiten en masse achter hem aan te gaan, met hem mee te trekken – mannen, vrouwen, kinderen – iedereen. Je zou kunnen zeggen, dat ze met hun hoofd in de wolken liepen, dat ze al hun realiteitszin verloren hadden. Gelukkig bleef Franciscus met twee benen op de grond: “jullie moeten gewoon allemaal in jullie dorp blijven. Juist ook daar kun je het evangelie, de goede boodschap uitstekend volgen. Ik zal wel een regel voor jullie schrijven.” En zo geschiedde: het begin van de lekenbeweging rond Franciscus.

Om een evangelisch leven te leiden hoef je het leven van alledag niet achter je te laten, juist niet. Ook op jouw plek vormt het evangelie een goed richtsnoer, of je nu boer bent, of ambachtsman, handelaar of leerkracht, politicus of ondernemer. Misschien wél zo uitdagend, wél zo spannend, meer dan wanneer je je in een klooster terugtrekt, of wanneer je bedelmonnik wordt.

Eind 19de eeuw nam de Rotterdamse afdeling van deze lekenbeweging het initiatief voor het Sint Franciscus Gasthuis als antwoord op het tekort aan ziekenzorg in een snel groeiend

Rotterdam. En, misschien herinneren jullie je het nog wel, die franciscaanse vredeswacht tegen de kruisraketten begin jaren tachtig. Voorbeelden van een eigentijds antwoord op gevoelde noden. Dit zijn grote, aansprekende antwoorden, maar veelal gaat het ook over kleinere, stillere problemen. Echter steeds blijft de vraag: welk antwoord op de huidige problemen en noden geef ik als mens die in mijn eigen omgeving evangelisch wil leven.´

Het was een mooie feestdag voor de opgenomen leden, voor San Damiano en voor de OFS.

 


 

Kennismakingsdag 8 september 2012

Deze maandelijkse bijeenkomst wilden wij geïnteresseerden in de OFS de gelegenheid geven met ons mee te vieren. Nadat onze vier gasten om 13.00 uur verwelkomd waren, begonnen we informeel onder het genot van een kopje koffie of thee - het weer was mét ons – in de fijne tuin.

Om 13.30 uur startte ons programma. Franciscus verscheen ten tonele en ook Clara. Zij waren blij dat nu, in 2012, er nog zo’n groep mensen van de OFS bij elkaar komt om de regel van Franciscus maandelijks aan de orde te stellen. Zij vertelden over hun aardse bestaan en hoe een en ander zich had ontwikkeld tot o.a. de OFS.

Wij konden daarna, aan de hand van een meegebracht voorwerp, vertellen wat ons in het bijzonder verbond met Franciscus en/of de OFS, waarna de gasten gevraagd werd of zij daarover iets konden vertellen. Vervolgens ging de groep uiteen voor twee werkvormen:
- Het herkennen van situaties die ons doen denken aan Franciscus, Clara en aan de OFS d.m.v. plaatjes.
- Het spelen van een soort ganzenbord met de levensweg van Franciscus en vragen: hoe staan wij hierin?

Het was heel goed om op deze ontspannende manier de diepte in te kunnen gaan. De geïnteresseerden konden vragen stellen en daar werd op gereageerd.

We besloten met een kleine gebedsviering in de kapel. Uit de korte overweging van onze GA, br. Piet Bots: Probeer goed naar de blijde boodschap te luisteren en probeer zo te leven op jouw manier, op jouw plaats. Franciscus legt eigen accenten, die ieder van ons mogelijk aanspreken:
- Hij is op Christus gericht
- Alles is je gegeven, gezondheid, gezond verstand, je twee rechtse of misschien ook je twee linkse handen.
- Je hebt preekbroeders, bidzielen en mensen die zorgen dat er brood op de plank komt. Alle drie heel belangrijk en onmisbaar. Blijf bij je eigen talenten, zij zijn belangrijk voor de anderen in de gemeenschap; ieders talenten mogen daarin aan bod komen. Tezamen worden ze mooi.

Ter afsluiting was er een hapje en drankje in de tuin. Allen gingen we met een voldaan gevoel naar huis en waren dankbaar deze dag mee te hebben mogen maken.

 


Het Westland door de ogen van Franciscus

Dit was het thema voor het jaarlijks dagje uit met de San Damianobroederschap. De dag stond in het teken van natuur en van producten uit het Westland. Negen deelnemers verzamelden zich bij Els thuis in Kwintsheul. Na de koffie met gebak zijn we naar Tommies Tomatenkwekerij gereden. Indrukwekkend om te mogen zien waar de tomaat vandaan komt, en wat er aan vooraf gaat. Els had een lekker vers tomatensoepje gemaakt met de tomaten van dit bedrijf, verrassend. Elleke had een stukje geschreven over hoe de Westlander vanuit het geloof in het dagelijks leven staat: betrokken, nuchter en met zorg voor de ander.

Vervolgens ging de tocht naar het Westlands Museum. We kregen een heldere uitleg over de geschiedenis van het Westland; hoe door de eeuwen heen de verschillende stromingen binnen het geloof zijn ontstaan. Met het gevolg dat er katholieke en hervormde dorpen ontstonden. In het museum werd ook zichtbaar hoe dicht men bij de natuur staat.

De zomerbloemententoonstelling in de oude hervormde kerk te Naaldwijk was verassend mooi en van een spirituele waarde. Ook de muziek, verzorgd door verschillende muzikanten, o.a. een organist, was indrukwekkend.

Na onze gebruikelijke afsluiting, pannenkoeken eten (naast de kerk), ging ieder moe, en voldaan weer huiswaarts. Het stokje wordt weer doorgegeven en we verheugen ons op het volgend jaar.

Els de Kimpe-Haring ofs
San Damiano, Delft


Verslag van het bezinningsweekend, december 2011

Vrijdag

Op twee december trokken wij voor een bezinningsweekend naar het klooster van de franciscaanse broeders in Megen, waar we gastvrij werden verwelkomd. Nadat ieder zijn eigen kamertje was gewezen, kwamen we bij elkaar voor een moment van ontmoeting met een kopje koffie of thee. Fijn dat we ons allemaal vrij konden maken om dit weekend samen te vieren.

We gingen met elkaar in gesprek over belangrijke vragen die we ons stelden:

Ieder sprak zich al direct openhartig uit en zo ging het gesprek al snel de diepte in. Wat mij opviel was het enthousiasme om elkaar te vertellen wat ieder ertoe had gebracht om professie te doen en wat zij er nu van ervaren. Het was fijn om met de broeders in de kapel het avondgebed en later de dagsluiting te delen.

's Avonds liet Kees ons meeleven met 'de wandeling' naar Assisi, die hij samen met zijn vrouw gemaakt heeft. Zijn verhaal werd ondersteund met foto's van onderweg. Welke gedachten en waarnemingen je doet als je in de stilte in de natuur loopt zijn indrukwekkend. Los van de wereld relativeer je meer.

Zaterdag

Na het ochtendgebed en ontbijt (grotendeels in stilte) met de broeders en de andere gasten, pakten we de gewoonten van het klooster snel op: voldoende mensen voor de afwas. De ochtend besteedden we aan de voorbereiding van ons Keuzekapittel. Vervolgens spraken we over de invulling van onze maandelijkse bijeenkomsten. Enkele leden voelen het dilemma te moeten kiezen tussen de bijeenkomsten van San Damiano en de landelijke bezinningsdagen. Na overleg spraken we af dat we bijeenkomsten van San Damiano laten prevaleren. Inhoudelijk zijn de ‘Fioretti-verhalen’ de rode draad voor onze bijeenkomsten in het komende jaar.
‘s Middag vertelde Kees verder over de pelgrimstocht naar Assisi. Zijn ervaringen hebben we met diverse werkvormen naar onszelf vertaald. Bijvoorbeeld rond het thema ‘identiteit’ hebben we gesproken over: welke elementen bepalen mijn identiteit, welke wil ik meer in het licht zetten en welke kan ik wat minder aandacht geven. De onderlinge gesprekken hierover waren zeer waardevol.
De middag sloten we af met een dienst in de gebedsruimte waarbij broeder Piet voorging in een inspirerende viering met ruimte voor een terugblik en een vooruitblik. Bij de voorbeden hebben we voor elkaar en voor elkaars intenties gebeden.
Na het eten bezochten we de Clarissen en namen deel aan de vigilieviering. Een prachtige verstilde sfeer met een ‘dans’ onder leiding van de zusters. De avond sloten we, samen met de broeders en de andere gasten onder het genot van fris, bier, wijn en nootjes, feestelijk af.

Zondag

Tijdens de indrukwekkende eucharistieviering op zondagochtend ontving een jonge man het vormsel. De overvolle kerk, de voorganger Loek Bosch en de lezingen door de moeder en vader van de vormeling maakten veel indruk. Na de viering keken we terug op ons weekend. Iedereen heeft een positief beeld met diverse accenten. De start op vrijdag was inspirerend vanwege het zeer open gesprek over ieders motivatie en beleving bij de professie; het ontmoeten van elkaar, vooral voor de kennismakende leden, het commitment voor het programma in het komende jaar en de locatie die onmiskenbaar Franciscaans is. Het programma vormde een mooi en inspirerend kader voor ons samenzijn.

Elleke van der Knaap en Kees Kouwenhoven
San Damiano, Delft


Jaarlijks uitstapje op 19 augustus 2011

Een jaar vliegt voorbij en zo werd het weer tijd voor ons dagje uit. Dit keer deden we Delft aan en vanaf het station wandelden we met twaalf zusters en broeders naar de binnenstad van dit historische stadje. Allereerst naar het oude postkantoor in het centrum, waar nu een permanente expositie is van kunst, ontworpen door delftse kunstenaars waaronder enkele mooie bronzenbeelden en aquarellen, gemaakt door de echtgenote van een van onze deelnemers. We dronken er koffie met biologische appel- of pruimentaart, op zich al een kunstwerk. Hier kwamen al de eerste ontspannen en persoonlijke gesprekken op gang.

Door het centrum, langs de antiekmarkt, kwamen we bij het Vermeerhuis, niet specifiek een expositie maar het levensverhaal van Johannes Vermeer en zijn inspiratie. Dwars over de markt naar de Burgwal, met als tussenstop een meditatief moment in de kapel van de Maria van Jessekerk, naar de Beestenmarkt waar het eerste klooster van de minderbroeders Franciscanen in Delft gestaan heeft, om te eindigen bij het restaurantje waar we traditiegetrouw pannenkoeken aten. Er werd stilgestaan bij een verhaal geschreven door een van ons, waarin duidelijk werd dat we onderdeel zijn van en verbonden met alles wat onze schepper gemaakt heeft.

In de gesprekken welke ik had met mijn tochtgenoten kwamen de thema’s Leven in het hier en nu, Zoektocht naar jezelf en naar de Franciscaanse spiritualiteit en hoe om te gaan met loslaten, Natuur en Milieu en leven vanuit de rode draad in je persoonlijk leven, aan de orde. Hieruit blijk tdat we met elkaar, ook na de vakantieperiode, nog steeds trachten in de voetsporen van Franciscus te wandelen op onze levensreis. We namen afscheid bij het station in de wetenschap dat we na twee weken elkaar weer zouden ontmoeten op onze maandelijkse bijeenkomst bij de Franciscus en Clara parochie in Delft.

Els de Kimpe-Haring ofs
San Damiano, Delft

 

 

Maria van Jesse kerk